Η καλοκαιρίνη σαιζόν πλησιάζει αγαπητοί μου Σκιαθίτες. Ελπίζω να ξεκουραστήκαμε όλο αυτόν τον καιρό ή μήπως κουραστήκαμε από το πολύ το καθισιό?
Έκανα χθες μία βόλτα από την Παπαδιαμάντη και στην συνέχεια στο παλιό λιμάνι και η κατάσταση ήταν αποκαρδιωτική. Όπως ακριβώς κλείσαμε τα μαγαζιά τον Οκτώμβριο έτσι ακριβώς είναι και τώρα. Αυτό με κάνει και αναρωτιέμαι πως γίνεται να θέλουμε να μεγαλώσουμε τη σαιζόν, πως θέλουμε να έχουμε περισσότερο τουρισμό όταν 40 μέρες πριν έρθει το Πάσχα ( και η έναρξη της καλοκαιρινής σαιζόν) δεν έχουμε σηκωθεί ακόμα από τους καναπέδες. Ναι ξέρω θα μου πείτε εμείς θα τη μεγαλώσουμε τη καλοκαιρινή περίοδο? Οι ξενοδόχοι θα το κάνουν. Ο δήμαρχος πρέπει να το κάνει. Ναι ξέρω πάντα οι άλλοι πρέπει να το κάνουν. Εμείς ποτέ.
Ο Μάρτιος είναι ο μήνας όπου δειλά δειλά αρχίζουν και έρχονται στο νησί οι πρώτοι επισκέπτες. Όχι δε μιλάω για τουρίστες, μιλάω για αντιπροσώπους εταιρειών, για επιχειρηματίες του νησιού που ξαναμαζεύονται στη βάση τους. Κάπιοιους Θεσσαλους που επειδή μένουν κοντά θέλουν να κάνουν ένα Σαββατοκύριακο κάπου διαφορετικά. Και αυτοί όμως φίλοι μου τουρίστες είναι. Από τη στιγμή που έρχονται με το καράβι για λίγες μέρες και αφήνουν τα χρήματα τους σε επιχειρήσεις του νησιού, είναι τουρίστες. Για αυτό πρεπει εμείς να τους δελεάσουμε να συνεχίζουν να έρχονται, αλλά και να φέρνουν και τις γυναίκες τους στο νησί, και τα παιδιά τους και τους φίλους τους. Και αύτο θα το καταφέρουμε μόνο άμα έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι αξιόλογο. Και έμεις αυτη την στιγμή μάλλον κάτι το αναξιόλογο τους προσφέρουμε. Λαμαρίνες, πεταμένα τραπεζοκαθίσματα, νάυλον και ένα κάρο ακόμα πράγματα που μόνο όμορφα δεν είναι στο μάτι ενός περαστικου.
Είχε τύχει και είχα πάει πριν λίγα χρόνια τέτοιο καιρό στην Σαντορίνη. Πραγματικά ντράπηκα που ήμουν Σκιαθίτης. Έβλεπες νέους και γιαγιάδες να βάφουν τον δρόμο με πινέλο, μπροστά από τα σπίτια τους και τα μαγαζία τους. Τους έβλεπα να φυτεύουν στα στενά μοκαμβίλιες και άλλα όμορφα λουλούδια. Περιμέναν με ανυπομονεσία να έρθει ο κόσμος. Πόσο μπροστά ήταν οι Σαντορινιοί. Πόσο πίσω ήμαστε εμείς.
Νόμιζω ήρθε η ώρα να σηκώθούμε από τα κρεβάτια μας και να κάνουμε καμία δουλεία να ομορφύνουμε το μέρος μας. Να άρχισουμε από τώρα να το κάνουμε πιο προσελκύσιμο στους τουρίστες. Αυτοί που έχουν σπίτια στην Σκιάθο να τους φέρουμε από τώρα στο νησί. Και να μην λένε τι να πάμε να κάνουμε από τώρα. Να αρχίσουν οι αντιπρόσωποι να φέρνουν και τις γυναίκες τους μαζί. Τους επιχειρηματίες που έρχονται για δουλιές να φέρνουν και τους φίλους τους μαζί και να μην ντρέπονται να δουν το νησί μας έτσι. Όλα αυτά φίλοι μου είναι χρήματα. Για αυτά τα ρημάδια που γίνονται όλα.
Ας τα κάνουμε όλα αυτά και μετά θα αποκτήσουμε το δικαίωμα της κατακραυγης και της κριτικής.
Με εκτίμηση,
ένας απο εσάς.
source: γράμμα από αναγώστη...
Έκανα χθες μία βόλτα από την Παπαδιαμάντη και στην συνέχεια στο παλιό λιμάνι και η κατάσταση ήταν αποκαρδιωτική. Όπως ακριβώς κλείσαμε τα μαγαζιά τον Οκτώμβριο έτσι ακριβώς είναι και τώρα. Αυτό με κάνει και αναρωτιέμαι πως γίνεται να θέλουμε να μεγαλώσουμε τη σαιζόν, πως θέλουμε να έχουμε περισσότερο τουρισμό όταν 40 μέρες πριν έρθει το Πάσχα ( και η έναρξη της καλοκαιρινής σαιζόν) δεν έχουμε σηκωθεί ακόμα από τους καναπέδες. Ναι ξέρω θα μου πείτε εμείς θα τη μεγαλώσουμε τη καλοκαιρινή περίοδο? Οι ξενοδόχοι θα το κάνουν. Ο δήμαρχος πρέπει να το κάνει. Ναι ξέρω πάντα οι άλλοι πρέπει να το κάνουν. Εμείς ποτέ.
Ο Μάρτιος είναι ο μήνας όπου δειλά δειλά αρχίζουν και έρχονται στο νησί οι πρώτοι επισκέπτες. Όχι δε μιλάω για τουρίστες, μιλάω για αντιπροσώπους εταιρειών, για επιχειρηματίες του νησιού που ξαναμαζεύονται στη βάση τους. Κάπιοιους Θεσσαλους που επειδή μένουν κοντά θέλουν να κάνουν ένα Σαββατοκύριακο κάπου διαφορετικά. Και αυτοί όμως φίλοι μου τουρίστες είναι. Από τη στιγμή που έρχονται με το καράβι για λίγες μέρες και αφήνουν τα χρήματα τους σε επιχειρήσεις του νησιού, είναι τουρίστες. Για αυτό πρεπει εμείς να τους δελεάσουμε να συνεχίζουν να έρχονται, αλλά και να φέρνουν και τις γυναίκες τους στο νησί, και τα παιδιά τους και τους φίλους τους. Και αύτο θα το καταφέρουμε μόνο άμα έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι αξιόλογο. Και έμεις αυτη την στιγμή μάλλον κάτι το αναξιόλογο τους προσφέρουμε. Λαμαρίνες, πεταμένα τραπεζοκαθίσματα, νάυλον και ένα κάρο ακόμα πράγματα που μόνο όμορφα δεν είναι στο μάτι ενός περαστικου.
Είχε τύχει και είχα πάει πριν λίγα χρόνια τέτοιο καιρό στην Σαντορίνη. Πραγματικά ντράπηκα που ήμουν Σκιαθίτης. Έβλεπες νέους και γιαγιάδες να βάφουν τον δρόμο με πινέλο, μπροστά από τα σπίτια τους και τα μαγαζία τους. Τους έβλεπα να φυτεύουν στα στενά μοκαμβίλιες και άλλα όμορφα λουλούδια. Περιμέναν με ανυπομονεσία να έρθει ο κόσμος. Πόσο μπροστά ήταν οι Σαντορινιοί. Πόσο πίσω ήμαστε εμείς.
Νόμιζω ήρθε η ώρα να σηκώθούμε από τα κρεβάτια μας και να κάνουμε καμία δουλεία να ομορφύνουμε το μέρος μας. Να άρχισουμε από τώρα να το κάνουμε πιο προσελκύσιμο στους τουρίστες. Αυτοί που έχουν σπίτια στην Σκιάθο να τους φέρουμε από τώρα στο νησί. Και να μην λένε τι να πάμε να κάνουμε από τώρα. Να αρχίσουν οι αντιπρόσωποι να φέρνουν και τις γυναίκες τους μαζί. Τους επιχειρηματίες που έρχονται για δουλιές να φέρνουν και τους φίλους τους μαζί και να μην ντρέπονται να δουν το νησί μας έτσι. Όλα αυτά φίλοι μου είναι χρήματα. Για αυτά τα ρημάδια που γίνονται όλα.
Ας τα κάνουμε όλα αυτά και μετά θα αποκτήσουμε το δικαίωμα της κατακραυγης και της κριτικής.
Με εκτίμηση,
ένας απο εσάς.
source: γράμμα από αναγώστη...
No comments:
Post a Comment