Καταρχήν πρέπει να δηλώσω ότι δεν ξέρω ούτε το μικρό σου όνομα, μία καλημέρα λέμε, άρα δεν ξέρω κάτι παραπάνω ούτε για σένα, ούτε για τις δραστηριότητες σου....
Η εκτίμηση είναι δεδομένη από την μεριά μου, ειδικά γιατί έχεις εκείνο το πανέμορφο κτίριο πίσω από την εκκλησία των τριών Ιεραρχών που κάνει εμφανές το μεράκι με το οποίο το συντηρείς, και βέβαια επειδή βλέπω συχνά τους τουρίστες να το φωτογραφίζουν έκθαμβοι. Εμένα αυτό μου φτάνει για να σε εκτιμώ βαθύτατα. (Σκέψου ότι αν δεν το είχες συντηρήσει θα είχε σηκωθεί ένα πολύ ωραίο κουτί με αλουμινένια κουφώματα στην θέση του).
Δηλώνω επίσης ότι αν δεν σου αρέσουν τα μπαρ στα σκαλοπάτια και οι μαξιλάρες, διαφωνούμε σχεδόν εντελώς. Εγώ τα θεωρώ απαραίτητα για να συντηρηθεί το τουριστικό προϊόν του νησιού το οποίο κατ’ εμέ είναι το συστατικό που κρατάει αυτή την κοινωνία σε συνοχή. Βέβαια έχεις το απόλυτο δικαίωμα στην άποψη σου, η οποία είναι σεβαστή.
Επειδή λοιπόν είδα ότι ξαφνικά σε συνέλαβαν γιατί λέει είχες οπλοστάσιο στην κατοχή σου και επειδή βλέπω μία εκκωφαντική σιωπή γύρω από το γεγονός (ίσως επειδή αν και στο νησί σε βλέπω από τότε που γεννήθηκα, παραμένεις «ξένος» για πολλούς από εμάς) είπα να ασχοληθώ εγώ με το γεγονός.
Διάβασα στα φοβερά ειδησεογραφικά σάΐτ ότι το «αδίκημα» σου είναι ότι είχες στην γκαλερί σου κάτι κουμπούρια εμπροσθογεμή του Καραϊσκάκη, κάτι ξίφη του Κανάρη και κάτι σουγιάδες του Νταβέλη και μάλιστα είσαι κακοποιό στοιχείο αφού δεν είχες τις απαραίτητες άδειες και τιμολόγια αγοράς αντίστοιχα υπογεγραμμένα από τους Καραϊσκάκη, Κανάρη, Νταβέλη και από κάποιον από τους παππούδες μου (που πιθανόν σου τα πούλησαν θεωρώντας μάλιστα ότι σε έπιασαν κορόιδο τότε «με τις παλιατζούρες που σου πάσαραν…»). Αυτό λοιπόν το γεγονός είναι έγκλημα λέει μεγάλο και έπρεπε να πας στο αυτόφωρο για την νύχτα και στο δικαστήριο στον Βόλο για τα περαιτέρω. Όπου στο δικαστήριο είμαι σίγουρος ότι ο πρόεδρος διάβασε το κατηγορητήριο, σου έριξε μία ματιά πάνω από τα γυαλιά του, έριξε μία σκοτεινή ματιά στο όργανο της τάξης, και σου είπε «Άντε άνθρωπε μου πήγαινε…», αφού μουρμούρισε κάτι για την ποιότητα της έρευνας και της μήνυσης των οργάνων της τάξης.
Και επειδή όπως προείπα δεν βλέπω και πολλούς να μιλάνε, είπα να μιλήσω εγώ:
Θεωρώ λοιπόν ότι αν η μικρή αυτιστική μας κοινωνία σου την «είχε φυλαγμένη» επειδή όπως κατάλαβα «κάνεις φασαρία» για τα μπαράκια στα σκαλάκια και αν κάποιοι προύχοντες ή άλλοι, μεθόδευσαν την σύλληψη σου για να σε τρομάξουν, τότε αυτοί οι κάποιοι είναι κατάπτυστοι, χυδαίοι και φασίστες.
Θεωρώ δε, με το μικρό μου μυαλό ότι το όλο θέμα θα μπορούσε να λυθεί διακριτικά με μία κλήση σου στο αστυνομικό τμήμα για την έκδοση των σχετικών αδειών κτλ.
Θεωρώ επίσης υποχρέωση μου να πω ότι οι κοινωνίες που λειτουργούν έτσι είναι ίδιες με την μαφία και τις αντίστοιχες μεθόδους της. Αυτές οι κοινωνίες και αυτοί οι τύποι που τα πράττουν αυτά βασίζονται στον νόμο της σιωπής και της συνενοχής, την ομερτά: «Μην μιλάς γιατί έχω ράμματα και για την δική σου γούνα…»
Θέλω λοιπόν να πιστεύω ότι η δική μας κοινωνία, το νησί που γεννήθηκα δεν είναι έτσι, δεν έχουμε καθεστώς μαφίας, και αν τυχόν με συλλάβουν γιατί οδηγούσα ποδήλατο χωρίς άδεια (ναι υπάρχει σχετικός νόμος…) ή γιατί δεν φορούσα μπότες οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα μου (επίσης υπάρχει σχετικός νόμος) ή τέλος πάντων γιατί κάποιος με «έβαλε στο μάτι» επειδή έγραψα αυτό το κείμενο και κάτι σκεφτεί για να με κατηγορήσει/συλλάβει κτλ, θα βρεθεί ένας άλλος συντοπίτης μου που θα με υπερασπιστεί και θα πει πως με συνέλαβαν γιατί κάποιους ενόχλησα με αυτά που είπα/έγραψα.
Γιατί αν δεν το έκανα εγώ ή αν δεν το κάνει ο επόμενος συμμαθητής/φίλος/γνωστός/συντοπίτης μου, τότε όπως είπε ο συγγραφέας:
«…Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε κανείς πια ν' αντισταθεί μαζί μου...»
Μπέρτολ Μπρεχτ
14.08.2013 update: Η κόρη του κ. Βαρσάκη με ενημέρωσε ότι δημιούργησε ένα blog για τον πατέρα της και την ιστορία που περιγράφω παραπάνω στην διεύθυνσηhttp://galerievarsakis.blogspot.gr/
No comments:
Post a Comment