Η Χριστίνα Μπάιμπα κινήθηκε δικαστικά κατά μιας άδικης απόφασης του ΠΥΣΔΕ Μαγνησίας και δικαιώθηκε, έστω και αν χρειάστηκε ιώβεια υπομονή.
Δε ζητούσε ρουσφέτι, δεν ήθελε χάρη, ούτε να εκμεταλλευτεί γνωριμίες. Το μόνο που περίμενε ήταν να κριθεί δίκαια και με βάση τις προβλέψεις του νόμου η αίτηση που κατέθεσε για την τοποθέτησή της ως αναπληρώτριας στο Μουσικό Σχολείο Βόλου. Διέθετε όλα τα νόμιμα προσόντα, όμως, δε διέθετε ακόμη τότε -εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας της- την... εμπειρία για υπηρεσιακά στελέχη του δημοσίου τα οποία «κόβουν» και «ράβουν» κατά πώς τους βολεύει.
Ολα αυτά το 2004, σε ηλικία 24 ετών και δύο μόλις χρόνια αφότου ολοκλήρωνε τις σπουδές της. Εκείνη η χρονιά καθόρισε την εξέλιξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας της. Η αδικία που βίωσε από αποφάσεις παράνομες, σύμφωνα και με δικαστική απόφαση, άρχισε να τραβά τον φρένο στον μετέπειτα μόνιμο διορισμό της. Δεν το έβαλε, όμως, κάτω και κυνήγησε το δίκιο της δικαστικά. Ωστόσο, μετά από την απόφασή της να ακολουθήσει το δρόμο της Δικαιοσύνης χρειάστηκε να εφοδιαστεί με ένα επιπλέον «προσόν»: ιώβεια υπομονή.
Διότι από το 2004, μετά από τρία δικαστήρια, αμέτρητες αναβολές, αναμονές για την έκδοση των αποφάσεων, καθυστερήσεις για καθαρογραφές, η δικαίωσή της ήρθε μετά από εννέα χρόνια!
Η καθηγήτρια με ειδικότητα Φιλολόγου και Μουσικού, Χριστίνα Μπάιμπα, γνώρισε για τα καλά την κακή διοίκηση του δημοσίου, με παράνομες αποφάσεις ή ακόμη και εκδικητικές για κομματικούς λόγους, με ευνοημένους όσους έχουν μπάρμπα στην Κορώνη...
Κόρη του πρώην προϊσταμένου Τεχνικής Εκπαίδευσης Μαγνησίας και νομαρχιακού συμβούλου Γιώργου Μπάιμπα, η Χριστίνα διαπίστωσε από την πρώτη στιγμή ότι πολιτικοί λόγοι κρύβονταν πίσω από τις αποφάσεις διοικούντων της τοπικής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ακόμα και αν το «θύμα» ήταν η ίδια, μια φρέσκια απόφοιτη Παιδαγωγικής Σχολής, γεμάτη όνειρα και όρεξη για προσφορά μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας.
Και αν για την ίδια όσα ακολούθησαν ήταν ψυχοφθόρα, για τον πατέρα της το ψυχικό κόστος ήταν πολλαπλάσιο, διαπιστώνοντας ότι η κόρη του δέχονταν άδικα τα βέλη μιας «επίθεσης» προς το δικό του πρόσωπο.
Εννέα χρόνια μετά, με τη δικαστική απόφαση του Εφετείου Λάρισας να δικαιώνει τη Χριστίνα, ο Γιώργος Μπάιμπας αναφέρει: «Μετά από τη δικαστική δικαίωση, η έκφραση συγνώμης θα ήταν το λιγότερο που θα όφειλαν τα μέλη του ΠΥΣΠΕ τη χρονιά 2004 - 5, δηλαδή οι Κ. Αλεξογιάννης προϊστάμενος Διεύθυνσης, Δ. Παταβάλης προϊστάμενος Γραφείου, Σπ. Σιούτης προϊστάμενος γραφείου και Στ. Βοϊβόνδας και Ν. Μπαμπανίκος ως εκλεγμένοι καθηγητές».
Από την αδικία στη δικαίωση
Η Χριστίνα Μπάιμπα, έχοντας μετά την αποφοίτησή της εργαστεί δύο χρόνια ως ωρομίσθια, υπέβαλε το 2004 αίτηση στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας για την πρόσληψή της ως αναπληρώτριας εκπαιδευτικού με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου, με την ειδικότητα της καθηγήτριας Φιλολογίας με μουσική παιδεία, κλάδου ΠΕ02, στο Μουσικό Σχολείο Βόλου.
Αν και διέθετε όλα τα νόμιμα προσόντα για το διορισμό της, τα αρμόδια όργανα δεν τη διόρισαν στο σχολείο. «Δε ζητούσα ρουσφέτι, ζητούσα να τηρηθεί ο νόμος. Ολο αυτό που συνέβη μου άλλαξε τη ζωή και έγινε καθαρά γιατί ήμουνα η κόρη του πρώην προϊσταμένου Εκπαίδευσης. Εμαθα για τα καλά τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει κανείς από μια θέση εξουσίας, που δεν μπορεί να τη διαχειριστεί. Με έπιασε θυμός, αλλά και πείσμα και μαζί με άλλους συναδέλφους μου, προσφύγαμε δικαστικά, παρά τους κόπους, τα έξοδα, την ψυχική φθορά και την τεράστια αναμονή», λέει η ίδια μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Αρχικά το παράνομο της απόφασης κατέγραψε σε πόρισμά του το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, κλιμάκιο του οποίου έκανε φύλο και φτερό την υπόθεση. Στη συνέχεια ακολούθησαν τα δικαστήρια. Μπορεί να δικαιώθηκε, αλλά η θέση της αναπληρώτριας την οποία της στέρησαν το 2004, είχε ως αποτέλεσμα το 2008, όταν με νόμο Στυλιανίδη διορίστηκαν ως μόνιμοι όλοι οι Φιλόλογοι με προϋπηρεσία 30 μηνών και άνω, η ίδια να μην ανήκει σε αυτή την κατηγορία, καθώς είχε χάσει τα μόρια.
Για το διδακτικό έτος 2004 - 2005 με απόφαση του υπουργείου Παιδείας προκηρύχθηκε η υποβολή αιτήσεων και επιλογής υποψηφίων για την πρόσληψη προσωρινών αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών γενικής παιδείας, θεατρικής αγωγής και χορού στα Μουσικά Σχολεία.
Ορίζονταν ότι οι υποψήφιοι προσλαμβάνονται με τη σειρά κατάταξής τους στους πίνακες και τοποθετούνται στα Μουσικά Σχολεία, με απόφαση του διευθυντή της οικείας Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, μετά από πρόταση του ΠΥΣΔΕ. Όπως προβλέπονταν «στην περίπτωση κατά την οποία, οι εγγεγραμμένοι στον αξιολογικό πίνακα δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκαίων θέσεων, οι θέσεις καλύπτονται από τους Ενιαίους Πίνακες Αναπληρωτών».
Αντί για προσλήψεις, έγιναν αποσπάσεις
Η Χριστίνα Μπάιμπα, όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης του Εφετείου Λάρισας, ακολουθώντας τη νόμιμη διαδικασία υπέβαλε στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας στις 20 - 10 - 2004 αίτηση για να προσληφθεί ως αναπληρώτρια φιλόλογος καθηγήτρια στα Μουσικά Σχολεία Βόλου, Λάρισας, Καρδίτσας και Τρικάλων, κατά σειρά προτίμησης, για το σχολικό έτος 2004 - 2005.
Με βάση τα προσόντα που διέθετε κατατάχθηκε 60η στον ενιαίο πανελλήνιο αξιολογικό πίνακα για τα μουσικά σχολεία, ενώ στον πίνακα που συνέταξε η Περιφερειακή Διεύθυνση Λάρισας 7η.
Ειδικά για το Μουσικό Σχολείο Βόλου, στο σχετικό πίνακα υποψηφίων αναπληρωτών - ωρομισθίων, κατά φθίνουσα αξιολογική σειρά που κατάρτισε η Διεύθυνση Δ.Ε. Μαγνησίας, η ίδια ήταν 4η κατά γενική σειρά και 2η κατά σειρά προτίμησης στο Μουσικό Βόλου.
Για εκείνο το σχολικό έτος τα κενά για την κατηγορία φιλολόγων ήταν τέσσερα. Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, καλύφθηκαν εκ μέρους του διευθυντή Δ.Ε. Μαγνησίας, με αποσπάσεις διορισμένων μόνιμων εκπαιδευτικών της ίδιας ειδικότητας, χωρίς απόφαση του υπουργού Παιδείας, εισήγηση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δ.Ε. και γνώμη του ΚΥΣΔΕ.
«Η κάλυψη των κενών θέσεων ήταν παράνομη, γεγονός που γνώριζε ο διευθυντής και παρά τις υπουργικές αποφάσεις από τις οποίες ρητά προκύπτει ότι οι καθηγητές γενικών μαθημάτων στα μουσικά σχολεία πρέπει να έχουν σχέση με τη μουσική. Αφετέρου δε η κάλυψη των ανάλογων κενών θέσεων καθηγητών γίνεται από τους εγγεγραμμένους στον αξιολογικό πίνακα αναπληρωτών και ωρομισθίων καθηγητών για τα μουσικά σχολεία, και μόνο σε περίπτωση που αυτοί δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκαίων θέσεων, καλύπτονται οι θέσεις αυτές από τους ενιαίους πίνακες αναπληρωτών που ισχύουν για τα λοιπά σχολεία, πλην των μουσικών.
Εξαιτίας της παράνομης συμπεριφοράς του οργάνου, η ενάγουσα δεν προσλήφθηκε ως αναπληρώτρια στο σχολείο, αν και είχε μουσική παιδεία. Αντίθετα οι μόνιμοι καθηγητές που αποσπάστηκαν στο σχολείο δεν είχαν μουσική παιδεία», αναφέρει η απόφαση του Εφετείου.
Το δικαστήριο δέχθηκε την έφεση από τυπική και ουσιαστική άποψη. Αποφάνθηκε ότι πρέπει να αναγνωριστεί από τις 23 - 10 - 2004 έως και τις 30 - 6 - 2005 ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας στο σχολείο ως αναπληρώτριας καθηγήτριας, ενώ επιδίκασε ποσό για τους μισθούς εκείνης της περιόδου, αλλά και ως αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την παράνομη συμπεριφορά του ΠΥΣΔΕ.
Δε ζητούσε ρουσφέτι, δεν ήθελε χάρη, ούτε να εκμεταλλευτεί γνωριμίες. Το μόνο που περίμενε ήταν να κριθεί δίκαια και με βάση τις προβλέψεις του νόμου η αίτηση που κατέθεσε για την τοποθέτησή της ως αναπληρώτριας στο Μουσικό Σχολείο Βόλου. Διέθετε όλα τα νόμιμα προσόντα, όμως, δε διέθετε ακόμη τότε -εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας της- την... εμπειρία για υπηρεσιακά στελέχη του δημοσίου τα οποία «κόβουν» και «ράβουν» κατά πώς τους βολεύει.
Ολα αυτά το 2004, σε ηλικία 24 ετών και δύο μόλις χρόνια αφότου ολοκλήρωνε τις σπουδές της. Εκείνη η χρονιά καθόρισε την εξέλιξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας της. Η αδικία που βίωσε από αποφάσεις παράνομες, σύμφωνα και με δικαστική απόφαση, άρχισε να τραβά τον φρένο στον μετέπειτα μόνιμο διορισμό της. Δεν το έβαλε, όμως, κάτω και κυνήγησε το δίκιο της δικαστικά. Ωστόσο, μετά από την απόφασή της να ακολουθήσει το δρόμο της Δικαιοσύνης χρειάστηκε να εφοδιαστεί με ένα επιπλέον «προσόν»: ιώβεια υπομονή.
Διότι από το 2004, μετά από τρία δικαστήρια, αμέτρητες αναβολές, αναμονές για την έκδοση των αποφάσεων, καθυστερήσεις για καθαρογραφές, η δικαίωσή της ήρθε μετά από εννέα χρόνια!
Η καθηγήτρια με ειδικότητα Φιλολόγου και Μουσικού, Χριστίνα Μπάιμπα, γνώρισε για τα καλά την κακή διοίκηση του δημοσίου, με παράνομες αποφάσεις ή ακόμη και εκδικητικές για κομματικούς λόγους, με ευνοημένους όσους έχουν μπάρμπα στην Κορώνη...
Κόρη του πρώην προϊσταμένου Τεχνικής Εκπαίδευσης Μαγνησίας και νομαρχιακού συμβούλου Γιώργου Μπάιμπα, η Χριστίνα διαπίστωσε από την πρώτη στιγμή ότι πολιτικοί λόγοι κρύβονταν πίσω από τις αποφάσεις διοικούντων της τοπικής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ακόμα και αν το «θύμα» ήταν η ίδια, μια φρέσκια απόφοιτη Παιδαγωγικής Σχολής, γεμάτη όνειρα και όρεξη για προσφορά μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας.
Και αν για την ίδια όσα ακολούθησαν ήταν ψυχοφθόρα, για τον πατέρα της το ψυχικό κόστος ήταν πολλαπλάσιο, διαπιστώνοντας ότι η κόρη του δέχονταν άδικα τα βέλη μιας «επίθεσης» προς το δικό του πρόσωπο.
Εννέα χρόνια μετά, με τη δικαστική απόφαση του Εφετείου Λάρισας να δικαιώνει τη Χριστίνα, ο Γιώργος Μπάιμπας αναφέρει: «Μετά από τη δικαστική δικαίωση, η έκφραση συγνώμης θα ήταν το λιγότερο που θα όφειλαν τα μέλη του ΠΥΣΠΕ τη χρονιά 2004 - 5, δηλαδή οι Κ. Αλεξογιάννης προϊστάμενος Διεύθυνσης, Δ. Παταβάλης προϊστάμενος Γραφείου, Σπ. Σιούτης προϊστάμενος γραφείου και Στ. Βοϊβόνδας και Ν. Μπαμπανίκος ως εκλεγμένοι καθηγητές».
Από την αδικία στη δικαίωση
Η Χριστίνα Μπάιμπα, έχοντας μετά την αποφοίτησή της εργαστεί δύο χρόνια ως ωρομίσθια, υπέβαλε το 2004 αίτηση στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας για την πρόσληψή της ως αναπληρώτριας εκπαιδευτικού με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου, με την ειδικότητα της καθηγήτριας Φιλολογίας με μουσική παιδεία, κλάδου ΠΕ02, στο Μουσικό Σχολείο Βόλου.
Αν και διέθετε όλα τα νόμιμα προσόντα για το διορισμό της, τα αρμόδια όργανα δεν τη διόρισαν στο σχολείο. «Δε ζητούσα ρουσφέτι, ζητούσα να τηρηθεί ο νόμος. Ολο αυτό που συνέβη μου άλλαξε τη ζωή και έγινε καθαρά γιατί ήμουνα η κόρη του πρώην προϊσταμένου Εκπαίδευσης. Εμαθα για τα καλά τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει κανείς από μια θέση εξουσίας, που δεν μπορεί να τη διαχειριστεί. Με έπιασε θυμός, αλλά και πείσμα και μαζί με άλλους συναδέλφους μου, προσφύγαμε δικαστικά, παρά τους κόπους, τα έξοδα, την ψυχική φθορά και την τεράστια αναμονή», λέει η ίδια μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Αρχικά το παράνομο της απόφασης κατέγραψε σε πόρισμά του το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, κλιμάκιο του οποίου έκανε φύλο και φτερό την υπόθεση. Στη συνέχεια ακολούθησαν τα δικαστήρια. Μπορεί να δικαιώθηκε, αλλά η θέση της αναπληρώτριας την οποία της στέρησαν το 2004, είχε ως αποτέλεσμα το 2008, όταν με νόμο Στυλιανίδη διορίστηκαν ως μόνιμοι όλοι οι Φιλόλογοι με προϋπηρεσία 30 μηνών και άνω, η ίδια να μην ανήκει σε αυτή την κατηγορία, καθώς είχε χάσει τα μόρια.
Για το διδακτικό έτος 2004 - 2005 με απόφαση του υπουργείου Παιδείας προκηρύχθηκε η υποβολή αιτήσεων και επιλογής υποψηφίων για την πρόσληψη προσωρινών αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών γενικής παιδείας, θεατρικής αγωγής και χορού στα Μουσικά Σχολεία.
Ορίζονταν ότι οι υποψήφιοι προσλαμβάνονται με τη σειρά κατάταξής τους στους πίνακες και τοποθετούνται στα Μουσικά Σχολεία, με απόφαση του διευθυντή της οικείας Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, μετά από πρόταση του ΠΥΣΔΕ. Όπως προβλέπονταν «στην περίπτωση κατά την οποία, οι εγγεγραμμένοι στον αξιολογικό πίνακα δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκαίων θέσεων, οι θέσεις καλύπτονται από τους Ενιαίους Πίνακες Αναπληρωτών».
Αντί για προσλήψεις, έγιναν αποσπάσεις
Η Χριστίνα Μπάιμπα, όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης του Εφετείου Λάρισας, ακολουθώντας τη νόμιμη διαδικασία υπέβαλε στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας στις 20 - 10 - 2004 αίτηση για να προσληφθεί ως αναπληρώτρια φιλόλογος καθηγήτρια στα Μουσικά Σχολεία Βόλου, Λάρισας, Καρδίτσας και Τρικάλων, κατά σειρά προτίμησης, για το σχολικό έτος 2004 - 2005.
Με βάση τα προσόντα που διέθετε κατατάχθηκε 60η στον ενιαίο πανελλήνιο αξιολογικό πίνακα για τα μουσικά σχολεία, ενώ στον πίνακα που συνέταξε η Περιφερειακή Διεύθυνση Λάρισας 7η.
Ειδικά για το Μουσικό Σχολείο Βόλου, στο σχετικό πίνακα υποψηφίων αναπληρωτών - ωρομισθίων, κατά φθίνουσα αξιολογική σειρά που κατάρτισε η Διεύθυνση Δ.Ε. Μαγνησίας, η ίδια ήταν 4η κατά γενική σειρά και 2η κατά σειρά προτίμησης στο Μουσικό Βόλου.
Για εκείνο το σχολικό έτος τα κενά για την κατηγορία φιλολόγων ήταν τέσσερα. Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, καλύφθηκαν εκ μέρους του διευθυντή Δ.Ε. Μαγνησίας, με αποσπάσεις διορισμένων μόνιμων εκπαιδευτικών της ίδιας ειδικότητας, χωρίς απόφαση του υπουργού Παιδείας, εισήγηση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δ.Ε. και γνώμη του ΚΥΣΔΕ.
«Η κάλυψη των κενών θέσεων ήταν παράνομη, γεγονός που γνώριζε ο διευθυντής και παρά τις υπουργικές αποφάσεις από τις οποίες ρητά προκύπτει ότι οι καθηγητές γενικών μαθημάτων στα μουσικά σχολεία πρέπει να έχουν σχέση με τη μουσική. Αφετέρου δε η κάλυψη των ανάλογων κενών θέσεων καθηγητών γίνεται από τους εγγεγραμμένους στον αξιολογικό πίνακα αναπληρωτών και ωρομισθίων καθηγητών για τα μουσικά σχολεία, και μόνο σε περίπτωση που αυτοί δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκαίων θέσεων, καλύπτονται οι θέσεις αυτές από τους ενιαίους πίνακες αναπληρωτών που ισχύουν για τα λοιπά σχολεία, πλην των μουσικών.
Εξαιτίας της παράνομης συμπεριφοράς του οργάνου, η ενάγουσα δεν προσλήφθηκε ως αναπληρώτρια στο σχολείο, αν και είχε μουσική παιδεία. Αντίθετα οι μόνιμοι καθηγητές που αποσπάστηκαν στο σχολείο δεν είχαν μουσική παιδεία», αναφέρει η απόφαση του Εφετείου.
Το δικαστήριο δέχθηκε την έφεση από τυπική και ουσιαστική άποψη. Αποφάνθηκε ότι πρέπει να αναγνωριστεί από τις 23 - 10 - 2004 έως και τις 30 - 6 - 2005 ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας στο σχολείο ως αναπληρώτριας καθηγήτριας, ενώ επιδίκασε ποσό για τους μισθούς εκείνης της περιόδου, αλλά και ως αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την παράνομη συμπεριφορά του ΠΥΣΔΕ.
Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα
No comments:
Post a Comment