Φωνάζουμε όλοι για την ανάγκη επιμήκυνσης της σεζόν. Εγώ δεν θα πω επιμήκυνση, αλλά έστω διατήρηση. Για να την διατηρήσουμε θα
πρέπει τουλάχιστον αυτούς τους τουρίστες που έρχονται τώρα στο τέλος της σεζόν να τους κάνουμε να ξανάρθουν. Έχουμε αναρωτηθεί όλοι εμείς που βάζουμε, ξύλα, καδρόνια, νάιλον και άλλα «καλαίσθητα» υλικά στις βιτρίνες, αν περνάγαμε εμείς απ’ έξω εμείς σαν τουρίστες πως θα αισθανόμασταν; Έχουμε σκεφτεί ποτέ αν πηγαίναμε μια εκδρομή ένα Σαβ’κύριακο του Οκτωβρίου σε ένα νησί και αντί να βρούμε καρέκλα έξω από ένα μαγαζί, να τις δούμε μέσα από το σκονισμένο τζάμι τη μια πάνω στην άλλη, τι θα κάναμε; Κανονικά θα έπρεπε εμείς οι ίδιοι να γεμίζαμε τις καρέκλες για να αισθάνονται και αυτοί οι τελευταίοι τουρίστες το ίδιο ζεστά όσο και οι καλοκαιρινοί. Γιατί να ξανάρθουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί να στείλουν τους γνωστούς και τους φίλους τους;
Στο σύγχρονο μάρκετινγκ λένε πως ένας ευχαριστημένος πελάτης επηρεάζει μόνο δύο γνωστούς του θετικά. Αντίθετα ένας δυσαρεστημένος πελάτης επηρεάζει επτά γνωστούς του αρνητικά. Τι προτιμούμε λοιπόν; Να τους φέρνουμε δυο-δυο; ή να τους διώχνουμε επτά-επτά; Ίσως πολύ απλοϊκός ο συλλογισμός, αλλά και απλοϊκό το πρόβλημα. Εμείς το κάνουμε σύνθετο.
Υπάρχει όμως και κάτι που αφορά κι εμάς τους ίδιους. Ποιάς κατηγορίας πολίτες είμαστε εμείς οι χειμωνιάτικοι κάτοικοι; Γιατί θα πρέπει μετά τον Οκτώβριο να πέφτουμε όλοι σε κατάθλιψη; Γιατί τα παιδιά που παίζουν στους δρόμους το χειμώνα θα πρέπει να βλέπουν κόντρα-πλακέ και σκισμένες αφίσες στις καφετέριες και στα μαγαζιά; Και ακόμη αν θέλετε, γιατί θα πρέπει η παραλία να μετατρέπεται σε παρκινγκ, ενώ θα έπρεπε να είναι έτοιμη να ζωντανέψει έστω και αυτές τις τριάντα ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες και να γεμίζει παιδιά.
Προφανώς κάποιοι θα πρέπει να ασκήσουν έλεγχο φέτος και κάποιοι να δώσουν το καλό παράδειγμα, ή και τα δυο.
Λευτέρης Βιολέττας
Σκιάθος
No comments:
Post a Comment