Δεκαοκτώ ήταν τα περιστατικά κακοποίησης παιδιών από το οικογενειακό τους περιβάλλον με τα οποία ασχολήθηκε τη διετία 2012 - 2013 το Κέντρο Ψυχικής Υγείας το οποίο λειτουργεί στο Βόλο. Και αν ο αριθμός τους φαντάζει μικρός, είναι εξαιρετικά μεγάλος, αν συνυπολογίσει κάποιος ότι τη διετία 2010 - 2011, τα περιστατικά με τα οποία ασχολήθηκε η συγκεκριμένη σημαντική δομή που λειτουργεί εδώ και χρόνια στην πόλη μας, ήταν μόλις έξι…
Τα παραπάνω στοιχεία έδωσε στη δημοσιότητα η κ. Χρύσα Ξηραδάκη που είναι ψυχολόγος στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βόλου και η οποία ήταν εισηγήτρια στην ημερίδα που διοργάνωσε την περασμένη Τρίτη στο Δημαρχείο του Βόλου το Τοπικό Συμβούλιο Πρόληψης της Παραβατικότητας με θέμα την «παιδική κακοποίηση στο οικογενειακό περιβάλλον».
Τα αυξημένα περιστατικά παιδικής κακοποίησης μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον, είναι σε αντιστοίχηση με τα ανησυχητικά περιστατικά τα οποία παρατηρούνται πανελλαδικά και τα οποία, όπως είπε μιλώντας στην ίδια ημερίδα ο κ. Γ. Μόσχος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, είναι συνυφασμένη με την οικονομική κρίση την οποία πλήττει τη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ημερίδα οι ειδικοί έκαναν λόγο, ότι λόγω της οικονομικής κρίσης και της έντασης που υπάρχει μέσα στο σπίτι, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο… έτοιμα για καυγά, ενώ έσπευσαν να σημειώσουν ότι τα
περισσότερα περιστατικά κακοποίησης συμβαίνουν σε οικογένειες, όπου οι μητέρες είναι πολύ εξαρτημένες από το σύζυγο ή το σύντροφό του και οι οποίες δεν έχουν, όπως σημείωσε, πυκνό δίκτυο κοινωνικών επαφών.
Μιλώντας σε ένα μικρό, δυστυχώς, ακροατήριο η ψυχολόγος του Κ.Ψ.Υ Βόλου σημείωσε, ότι η παιδική κακοποίηση είναι ένα φαινόμενο που μας αγγίζει όλους, καθώς, όπως πρόσθεσε, το αυτονόητο, δηλαδή η σιγουριά που πρέπει να παρέχεται στα παιδιά στο πλαίσιο της οικογένειας δεν είναι, όπως σημείωσε, καθόλου δεδομένη. Η Βολιώτισσα ψυχολόγος σημείωσε ακόμη ότι τα στοιχεία των τελευταίων ετών έρχονται να αποδείξουν ότι πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο βίας, είτε μιλάμε, όπως είπε, για μεμονωμένα περιστατικά, είτε για κατ’ εξακολούθηση περιπτώσεις βίας.
Η κ. Ξηραδάκη απέδωσε και αυτή με τη σειρά της τα αυξημένα περιστατικά παιδικής κακοποίησης στην οικονομική κρίση. Στις μέρες μας, δήλωσε χαρακτηριστικά, που τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά είναι οξυμμένα, φαίνεται ότι αυτά τα φαινόμενα εντείνονται, ενώ, όπως είπε, οι δυνατότητες ανταπόκρισης των κοινωνικών υπηρεσιών, των υπηρεσιών υγείας και ψυχικής υγείας, δεν είναι ανάλογες των απαιτήσεων.
Η κ. Ξηραδάκη είπε επίσης, ότι το Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βόλου είναι μονάδα πρωτοβάθμιας φροντίδας, στο οποίο λειτουργεί και παιδοψυχιατρικό τμήμα, στελεχωμένο με παιδοψυχίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό και ειδικούς θεραπευτές.
Φυσικά τα περιστατικά κακοποίησης παιδιών δεν είναι μόνον αυτά που προαναφέρθηκαν. Αυτά τα δεκαοκτώ είναι ίσως τα πιο οξυμένα για τα οποία έχει ζητηθεί η παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Αλλωστε, όπως είπε η κ.Ξηραδάκη, οι καταγγελίες κακοποίησης παιδιών με τις οποίες επιλαμβάνεται το Κέντρο Ψυχικής Υγείας φτάνουν σ’ αυτό, μέσω των δικαστικών αρχών, οι οποίες, όπως σημείωσε, καλούνται να κρίνουν υποθέσεις για τις οποίες ούτε τις απαραίτητες γνώσεις διαθέτουν, αλλά ούτε και το χρόνο για την εμπεριστατωμένη διερεύνησή τους. Ζητούν, όπως πρόσθεσε, τη βοήθειά μας, έτσι ώστε οι προαναφερόμενες αρχές, να είναι αποτελεσματικότερες στο έργο τους και οι εκδιδόμενες αποφάσεις να είναι, όπως υπογράμμισε, ουσιαστικότερες για τη ζωή των εμπλεκόμενων προσώπων. Η πρακτική, όπως είπε η κ. Ξηραδάκη, που υιοθετείται σε ανάλογες περιπτώσεις, το δικαστήριο ορίζει πρώτον ως πραγματογνώμονα τον παιδοψυχίατρο ή τον ψυχολόγο, που καλείται να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα σε ορισμένο χρονικό διάστημα και κατόπιν ορκωμοσίας, είτε δεύτερο, μέσω εισαγγελικής παραγγελίας προς την υπηρεσία, ζητά την παιδοψυχιατρική ή εκτίμηση του ανηλίκου, τη διερεύνηση των συνθηκών διαβίωσής του και των σχέσεων του με τους γονείς του, χωρίς να τίθενται συγκεκριμένα ερωτήματα. Ο κύριος όγκος των περιπτώσεων στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας, επανέλαβε η κ. Ξηραδάκη, αφορά εισαγγελικές παραγγελίες. Ενας άλλος δρόμος μέσω του οποίου φτάνουν στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας τα περιστατικά κακοποίησης παιδιών, είναι κατά τη διάρκεια της εξέτασης ή θεραπείας ενός παιδιού, να προκύψουν θέματα κακοποίησης με αποτέλεσμα ο γονέας να ζητήσει έκθεση για δικαστική χρήση. Παρόμοια αιτήματα αντιμετωπίζει το Κέντρο στις περιπτώσεις επιλεγμένων διαζυγίων, όπου οι γονείς αλληλοκαταγγέλλονται για κάθε είδους κακοποίηση παιδιού.
Μεθοδολογία
εκτίμησης
Σε κάθε αίτημα παιδοψυχιατρικής ή ψυχολογικής εκτίμησης ενός ανηλίκου, η κ. Ξηραδάκη είπε επίσης, ότι το Κέντρο Ψυχικής Υγείας ζητά πάντα τη συνεργασία και των δύο γονέων, ενώ όταν αυτά δεν υπάρχουν, τότε ζητείται η βοήθεια από ενήλικα άτομα που έχουν την ευθύνη και τη φροντίδα του, προκειμένου να υπάρχει η καλύτερη δυνατή εικόνα για αυτό και την ιστορία του. Η συνεργασία αυτή γίνεται απολύτως απαραίτητη όταν υπάρχει αίτημα από τις δικαστικές αρχές.
Στις περιπτώσεις αντιδικίας των γονέων, τότε, όπως είπε η ψυχολόγος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας, το αυτονόητο καθίσταται πολύ δύσκολο. Υπάρχει πίεση εκ μέρους τους προκειμένου η διαδικασία να προχωρήσει, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μέρους, ή έστω η εξέταση του παιδιού να προηγηθεί. Προσπαθούμε, είπε η κ. Ξηραδάκη, η λήψη του ιστορικού να ολοκληρώνεται όσο καλύτερα γίνεται, ορίζοντας χωριστές συναντήσεις για τους δύο γονείς, επιμένοντας στην αναγκαιότητα να τηρηθεί κάποιο σταθερό πλαίσιο, και να γίνει η διαδικασία, με τον τρόπο και στο χρόνο, που ορίζουμε εμείς.
Ακόμη η κ. Ξηραδάκη έκανε αναφορά στην πίεση που ασκείται προκειμένου να γίνει η εκτίμηση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Δίνεται σίγουρα προτεραιότητα, ωστόσο συζητάμε για έναν όγκο δουλειάς που ήδη υπάρχει, και είναι αντιστρόφως ανάλογος με το δυναμικό του Κέντρου. Επίσης, η κ. Ξηραδάκη σημείωσε, ότι, καθώς δεν υπάρχουν δομές που θα μπορούσαν προσωρινά να προστατεύσουν το παιδί από μια συνεχιζόμενη σεξουαλική, σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση, ο ρόλος αυτός και η ευθύνη ανατίθενται αποκλειστικά και μόνο στο γονέα.
Σε περίπτωση που οι γονείς δεν ζουν μαζί, τότε ζητείται από αυτόν που έχει την επιμέλεια να ενημερώσει για τις συναντήσεις τον άλλο γονέα, ο ίδιος ή ο δικηγόρος του. Αν η παραπομπή γίνεται από την Πρόνοια, τότε το ρόλο αυτό αναλαμβάνει ο εμπλεκόμενος ειδικός. Αν αυτό δεν γίνει, τότε η υπηρεσία μας προσπαθεί να ενημερώσει τηλεφωνικά ή μέσω επιστολής.
Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα
No comments:
Post a Comment